Kadın Otostop Hikayeleri-Antalya

BİZ BÜYÜDÜK VE KİRLENDİ DÜNYA..

Sanırım tek başıma yollarda olan en kötü anımı paylaşacağım sizinle. Her geçen gün kadın olmanın zorlukları içerisinde boğuşuyoruz ve savaşıyoruz. Yine kaçmayı değil savaşmayı tercih ettiğim bir gündü.Bu yolumda kendimi öğrendim,düşünce kalkmayı,zor da olsa başarabilmeyi,en önemlisi pes etmemeyi öğrendim.Yollar her zaman çıkış noktası olmuştur benim için.En zor zamanlarımda kendimi aradığım ve bulduğum ya da bulmak istediğim birine gittiğim tek yer.Bu seferki biraz telaşlı ve üzücü oldu.Bu öğretici ve korku dolu yolculuğumdan bahsedeyim biraz.

Plansızlık yolculuklarım bugüne kadar olan en özgür yolculuklarım olmuştur.Bu da öyle oldu.Hiç aklımda yokken bir anda çıktım evden,tek olacağım için biraz daha temkinli olmalıydım.Yola uygun giyindim,olabildiğince salaş ve vücut hatlarımı belli etmeyen kıyafetler,dikkat çekmesin diye toplu saçlar ve bir tarafında Antalya bir tarafında öğrenci yazan karton ile düştüm yollara.

Kadın olunca tek başına olmak hem iyi hem kötü aslında.İyi yanı tek başınasın ve aileler durabiliyor,kötü yanı tek başınasın ve farklı algılanabiliyor veya daha güvenli bir yol bulana kadar yürümek zorunda kalabiliyorsun, bu yüzden kartona yazmayı doğru buldum otobana kadar kimse durmayınca yürümeyi tercih ettim bakışları fark edince üzerimdeki ceketin renkleri dikkatimi çekti ve bundan dolayı olabileceğini düşünüp bi kenarda ceketimi ters çevirip diğer tarafını giydim.İlk araç Erdemli ye buldum ve tatlı abiden aklımda kalan tek söz bu oldu;

-Evliyim ve normalde kimseyi almam ama seni neden aldım bilmiyorum içimden bir ses durmam gerektiğini söyledi,ha canımı alacaksan da bir şey olmaz yukarıya bir can borcumuz vardı onu ödemiş oluruz en fazla. 🙂

Bacağımın biraz aksadığını fark ettim haftasonu Nevşehirde baya bir yol katetmiştim yürüyerek ve tırmanarak,hava gittikçe karardığı için açık bir yer bulamadım ve çantamdaki fuları bacağıma bağladım.Yol kenarındakiler şaşkınlıkla ne yaptığıma bakıyordu otostop çektiğimi görünce.Dayanamayıp soranlar,farklı bir iş yaptığımı öğrenmek isteyenler bile vardı.Çok da aldırış etmeden ikinci aracıma bindim Silifkeye kadar bıraktılar ve yürümeye devam ettim.Hava kararmıştı artık ve hızlı olmak zorundaydım.3. aracımda kadın olduğu için bindim ve istikamet Aydıncıktı.Tuhaf insanlar olmasına rağmen çözmeye çalıştım bu sırada 10 dakikada bir durup birilerine selam veriyoruz ya da bir yerde çay içiyoruz.Zaman ölüyordu benim için.En son yemek muhabbeti geçince ben yola devam etmek istediğimi söyledim ve arabadaki amcayla devam ettim.Amca beni ıssız bir yerde bırakmak istedi ve karşımızda kocaman “heyelan tehlikesi” yazıyordu.Amcayı arabada 10 dakika “burda kimse durmaz ve çok karanlık” diyerek zor da olsa  ikna ettim ve Aydıncığa devam ettik ama oradan geçerken insanlar yanlış anlamasın diye eğilmemi söyledi mağdur etmemek için de öyle yaptım.Artık inmem gerektiğini söyledi ve başımınçaresine bakabilirim diye çok da uğraşmadan indim.

Saat 21.30..Biraz endişeliydim çünkü ıssız bir yoldu,karanlıktı ve çok sakindi.Kartonu kaldırarak otostop çekmeye başladım fakat kimsenin duracağı yok.Ankara sapağına geçtim ki Ankara dan gelenler de görebilsin diye.Güvenli olduğumdan emin olmadığım için yer değiştiriyordum sürekli.Karşı taraftan sürekli kamyonlar geçiyordu ve bitanesi durup sürekli ne tarafa gittiğimi sorarak ahlaksız tekliflerde bulunmaya başladı.Cebimdeki çakıyı herhangi bir ihtimale karşı elimde tutarak tehdit etmeye başladım fakat maalesef ki ülke de kadın olmanın zorluklarını yaşıyordum.Hızlı hızlı yürüyüp ordan uzaklaşmak isteyince sol bacağım daha kötü oldu ve artık yürüyemiyordum.Kafamdaki fuları çıkarıp bacağımın diğer tarafına bağladım,adam ısrarcıydı ve polis çağıracağımı söyleyerek,tehdit ederek bi şekilde gitmesini sağladım.

Şarjım bitmek üzere olduğu için sürekli aktif olan grubumuz İnterrail Türkiye de post paylaştım daha sonra telefonum kapandı.Zor da olsa yürüdüm ve ilerideki küçük bir otobüs firmasından yardım istedim.Kart kullanabileceğim hiçbir imkan olmadığı için abi ücretsiz otobüs ayarladı fakat bacağım oldukça kötü durumdaydı ve beni hastahaneye götürmesini rica ettim,arabasıyla bıraktı.Oradakilerin yardımı sayesinde muayene edildim ve film için röntgen odasına alındım.Bu sırada hiç tanımadığım iki insanın
“Deniz sen misin?” diyerek yanıma geldiğini gördüm.Gruba yazdığım yazıdan dolayı gruptakiler seferber olmuştu ve gerçekten anında fayda sağlamıştı.Daha güvende hissediyordum artık.

Sancılı ve ağrılı röntgen çekimi bittikten sonra sonuçları beklerken aynı şekilde bir polis geldi yanıma ve gruptakilerin aradığını söyleyip aynı zamanda beni “elinde antalya yazısı olan şüpheli şahıs” diye ihbar ettiklerini söyledi.Polis beni tekerlekli sandalyede görünce anladı zaten durumu ve şikayetçi olup olmayacağımı sordu.Malesef plakayı alamamıştım o yüzden şikayetçi olamadım…
Beklediğimiz sonuçlar geldi ve bacağımı çok zorladığımı,sinirlere zarar verdiğimi bir süre yormamam,dinlendirmem gerektiğini öğrendim.
O an herşey kararmaya başladı.Ayaklarım özgürlüğümdü çünkü,yollarda olmamı sağlayan,dans ettikçe kanatlanan bir özgürlük..

Yola çıkarken öncelikle kendinize güvenmelisiniz kadınlar,özgüvenli olmalısınız karşınızdaki bu yüzden sizden korkabilmeli ya da saygı duyabilmeli.En kötü anınızda bile kendinizi kurtarmanın yollarını bulabilmelisiniz bu yüzden hiçbir şeyden korkmayın yol insanı vezir de eder sefil de unutmayın..

Ne yazık ki Antalya’ya otobüsle devam etmek zorunda kaldım.Ciddiye almak zorundaydım ilerideki hayallerime ulaşabilmek için.Kötü bir otostop deneyimi olabilir ama beni yollardan aldığı söylenemez.Daha fazla cesaretlendiğimi söyleyebilirim.Bir daha olsa yine tek çıkardım.
Şu an yürüyemiyorum ama en kısa zamanda yollarda olacağım yeniden.Yollar beni çağırıyor vesselam.İnsanız ve yaşıyoruz sadece.Öğreneceğimiz,öğreteceğimiz bir çok şey var.Pes etmek korkaklıktır,özgüven ise büyük hazine.
Eksik birşeyler var efenim hayatımızda tamamlamamız gereken.Kendinizi arayın,arayın ki bulasınız
Bu yüzden daha fazla dağlara daha fazla yollara…

Yazı: Deniz Akgül

İletişim: seyyahhatundeniz@gmail.com

İnstagram: denizzakgul