Kadın Otostop Hikayeleri- Küçük Adımlar

Her harika yolculuk bir küçük adımla başlar. Benim küçük adımlarım dans ederek başladı önce. Harikalar diyarına dans ederken girebiliyordum,hissediyordum,hissettiriyordum. Her yolculukta en güzel yerde durup dans ederek iz bırakıyordum.
“Abi şurası çok güzelmiş ya dursana 2 dakika dans edeyim şurda” diyebilmeyi çok istediğim zamanlar da oluyordu tabiki.

“Eğer birşeyi istiyorsan,biraz gürültü yaparsan iyi olur” diyen
Malcom X’in bu sözünü uyguladım yıllarca ve çok zor da olsa işe yaradı.

Yola her çıktığımda küçük adımlarım daha da büyümeye başladı gittikçe ve yollardaki ironik duygularla beraber çok şey biriktirdim.
En saçma şeyleri de yolda yaşadım,en güzel şeyleri de.

İlk çıktığımda yaşadığım korkuları karşılaştıklarıma “abi,abla,amca” diye diye yendim mesela,
“Selamün aleyküm” ilk söylediğim sözlerden oluyordu,
Rotamı değiştirip bir atkının peşinden otostopla gittiğim de oldu,yola uzanırken kaza sanıp birden fazla araç durduğum da,
“Allahümme salli” dediğimde birden fazla araç durdurduğum da söylenir,doğrudur.
Yolda ve soğukta yaşadığım donma tehlikesini petrol ofisinde saatlerce içtiğim çayla ve arkadaşlarımın sarılmasıyla atlattım.
Bazen güvenliğim için arabanın kapısını tutup atlamayı bile göze aldım,
bir kazadan sadece yağmurda yürümeyi tercih ettiğim için kurtulmuştum,
Yolda sakatlanıp gecenin bir yarısı yürüyemeyip sürünerek yardım istediğim de oldu,

Her yolculukta farklı bir hikayem vardı,hep farklı bir insandım.Bazen uzay mühendisi,bazen madenci,daha çok işçi ya da öğrenci,nişanlı olduğum da oldu feminist olduğum da,hepsi tamamen hayal ürünüydü.
Sözsel tacizler de oldu tabi ki bu en normaliydi çünkü Türkiye’de kadın olmak…

Çok güzel insanlar biriktirdim,iyi insanlar ve güzel yürekleri.
Yeri geldi bir milletvekili ile de yan ya yolculuk yaptım,ekmeğimi paylaştım,evime davet ettim,edildim.
Yeri geldi polisler de çevirdi,sorguya çekti arama yaptı sonra kanka oldu 🙂
Arabasına bindiğim ile aile olduğum da oldu anlaşamayıp indiğimde,
Yolda durup misket de oynattırdım,
Yaşlı bir dedeyle bile otostop çektim,
Dıdısınındıdısından tanıdıklar da çıktı,
Yemek ısmarlayanlar bırakamayıp kahve çay ısmarlayanlar yetmeyip rotasını değiştirip evime kadar bırakanlar da cabası.Yüreklerinden öperim.

Üç harflilerden dediğim,gerçekliğine inanamayıp bize gönderilen insanlar dediğim de oldu,
”abi biz galiba erdik,imana geldik,mübarek insanlarmışız ha”
Bilmediğim yollara girip başka yollar bulup mutlu oldum çoğu zaman,yolu olmayan yerlerde mutluluklar vardır demiştik dimi.
İyi bir insan olursanız yollarda hiçbiryerde göremeyeceğiniz renk tonlarını da görebilirsiniz 🙂
“Aman tanrım gözlerim,bu renk,bu ahenk,bu batış,bu sofistike görüntü,çek çek çek tam instagramlık” 🙂

Tek başıma özgürlüğü dibine kadar hissettim bazen ve bu anlar tüm paramla bile satın alamayacağım anlardı.

Çoğu zaman yollarda buldum özgürlüğü,bazen bi insanın gözlerinde ya da gülüşünde,
Yanındayken de özgür hissettiğim oldu uzağındayken de..

Demem odur ki hatırlayamacağım güzellikte anılar biriktirdim,biriktiriyorum da.Tek yaptığım şey gitmek oldu,yapmak oldu.Durdurulamayan bir şeye dönüştü sonra.Gerçek duygu ise özlem oldu bir süre sonra. Lan ne güzel dediğim bırakamadığım çok yer oldu.

Bir sürü duygu değişimi yaşıyorum otostop çekerken,annemi düşünüyorum bazen ya da yoldaki asfalt bile olabiliyor bu,saçma sapan düşüncelerin sınırını ölçüyorsun istemsizce,Bir anda Hamlet’e bağlayıp
“olmak ya da olmamak” diye buluyorsun kendini elinde bir taşa bakarak.Lan ne saçma bile diyemiyorsun çünkü mutlusun,hürsün,tek yaptığın şey gitmek.

Kalbimi ve aklımı bir çok yerde bırakabiliyorum.Yolda okuduğum bir yazı da ya da gözlerim kamaşırcasına alabildiğince güzellikte yerlere.En kötüsü de geriye döneceğini bilmek oluyor.Nereye gidersem gideyim geri döneceğim bir yerim olması ürkütüyor,o yüzden işi de bıraktım bugün ve beni buraya bağlayacak çok da bir şey kalmadı,bundan sonrası alabildiğince yer,alabildiğince yol ve mutlak özgürlük…

Sığınacağınız tek şey hayalleriniz olsun,
Kaç kere doğar ki güneş şu ömürde,
Dertlerin büyük değil dünyadan,
YOLA ÇIK…

Yazı: Deniz Akgül

İletişim: seyyahhatundeniz@gmail.com

İnstagram: denizzakgul